Fragsyl
Mijn verhaal...
een terugblik...
Fragsyl, het idee werd geboren vanuit de wereld van twee mooie mensen die in mijn leven mijn pad kruisten en mee aan de basis liggen van wie ook ik uiteindelijk geworden ben.
Frans en Sylvie, meme en pepe, ze woonden naast ons, mijn thuis naast het huis waar ik geboren ben. Ik bleef er vaak slapen en de dag begon steeds met een feest : de geur van het vers gebakken melkbrood, ik zie het nog voor me hoe mijn mémé er eerst een kruis in tekende, het tussen haar onderarm en borst zette, besmeerde met een dikke laag boter en het dan afsneed met,vanuit mijn kinderogen bekeken, een gigantisch groot broodmes. Ondertussen was pépé het roerei op de stoof aan het bakken en de koffie aan het opgieten. Dat was toen...
Schooltje spelen in de stal met krijtbord aan de muur dat ik van pa kreeg die in onderwijs stond. Van pépé zijn duivenkoten die leeg stonden maakte ik huisje en winkeltje. Ik maakte taarten van modder en versierde ze met stokjes, steentjes , pluimen van de duiven...
Van ma kreeg ik op mijn negende geen pop meer maar wie kwam er nog met een prachtig nieuw exemplaar af....Ik gaf mijn pop een bad op de keukentafel bij mémé en achteraf nam mémé haar op schoot en keken we samen naar een mooie show op 'Holland' of de zaterdagnamiddagfilm.
Iedereen was graag bij Frans en Sylvie , er was altijd een babbel , koffie , taart , heerlijke chocoladecrème , vlaaien , ...
En op zondag was er bezoek van de familie. Ma bracht haar heerlijk zelfgemaakte gateaux mee. We keken in het 'zondagsblad', genoten van lekkers en de aandacht die er voor elkaar was ! Maar op zondagvoormiddag moesten we stil zijn , pépé zijn duiven moesten landen uit Frankrijk. Ondertussen pluimde mémé het door pépé geslachte kieken en de zondagse menu kwam zo in orde.
De kermis...zalig....geld op , even bij mémé en terug met wat centjes naar het dorp. Het kermismenu waren sandwiches met kaas of hesp en mélange van fruit uit dozen...We aten dan in de 'voorste plaats...heerlijk. De mannen kwamen tegen de middag na kaarten en pintje op jaarmarkt naar huis ,daarna platte rust in de zetel en de vrouwen kletsen.
's Avonds de stoelen voor de deur op straat en buren kwamen aanschuiven met hun stoel , mijn broer en ik ondertussen tennissen, fietsen , rolschaatsen , met de zokari spelen en dat allemaal op straat met aanmoediging van de buren ! En kwam de ijskar ,dan kochten grootouders ons een ijsje.
Mijn pépé stierf en 3 maand later was mémé , door het gemis , ook overleden.
Ik was toen 16 en het gemis is er nog....
Ik mis de tijden van vroeger , het gaat nu allemaal zo snel , weinig tijd voor elkaar.
En 'gewoon ' is niet meer voldoende...zowel voor klein als volwassen !
Onze hoofden zitten vol maar onze hartjes dikwijls...
Ik speelde als kind juf en huisje , winkeltje..juf ben ik al en heel graag. Het ondernemende moet er nu ook uit...
En zo kwam het plan om 'iets' te gaan doen met mijn woonkamer. Maar die 'iets', wat moest dit dan eigenlijk zijn of worden?
Het was voor mij al snel duidelijk dat ik de sfeer van toen terug in het nu wou brengen. Nee, veeleer gaat het om de beleving, er zijn, terug een beetje durven meegaan in de vertraging van die tijd waardoor de pauzeknop in de voor elk van ons hectische tijden ingedrukt mag staan.
Fragsyl is niet de zoveelste hippe koffiebar! Je komt en zal kunnen genieten van een drankje , iets lekkers , een babbel...of waar je ook op dat moment nood aan hebt.
Fragsyl is een warme plek waar het heerlijk is om te vertoeven...
En Frans en Sylvie zullen zien dat het goed is !